Adolf Hitler en sy oortuigings oor swartes en Jode

Adolf Hitler, die leier van Nazi-Duitsland van 1933 tot 1945, was een van die geskiedenis se mees berugte figure, bekend vir sy ekstremistiese ideologie en rassebeleid wat tot die Holocaust en die Tweede Wêreldoorlog gelei het. Sy oortuigings oor Jode en Swart mense was gewortel in 'n diep ingewortelde rassistiese ideologie wat hy deur Nazi-beleide, -toesprake en -aksies gepropageer het.

Hitler se antisemitiese sienings was die kern van sy politieke en ideologiese missie. Hy het Jode vir Duitsland se nederlaag in die Eerste Wêreldoorlog blameer en hulle daarvan beskuldig dat hulle verantwoordelik was vir die ekonomiese afswaai, sosiale onrus en die verspreiding van Marxisme. In sy boek Mein Kampf , wat in 1925 gepubliseer is, het Hitler sy geloof uiteengesit in 'n beweerde Joodse sameswering om die wêreld te oorheers. Hy het beweer dat Jode parasities was, gemeenskappe van binne korrupteer en finansiële instellings, media en regerings vir hul gewin manipuleer.

Die Nazi-regime het hierdie oortuigings geïmplementeer deur die Neurenberg-wette van 1935, wat Jode van hul burgerskap gestroop het, hulle verbied het om te trou of seksuele verhoudings met nie-Jode te hê, en hulle uit die openbare lewe verwyder het. Hierdie beleid het uiteindelik geëskaleer tot die Holocaust, die sistematiese uitwissing van ses miljoen Jode in konsentrasiekampe soos Auschwitz, Treblinka en Dachau. Hitler en die Nazi-leierskap het die volksmoord as die "Finale Oplossing" omskryf, met die doel om die Joodse bestaan ​​in Europa heeltemal uit te roei.

Alhoewel antisemitisme die primêre fokus van Nazi-rasse-ideologie was, het Hitler ook rassistiese sienings teen Swart mense gekoester. Hy het hulle as minderwaardig beskou en onwaardig om in sy visie van 'n suiwer Ariese staat in te sluit. Sy minagting vir Swart mense het gespruit uit sy geloof in rassehiërargie, 'n pseudowetenskaplike ideologie wat rasse gerangskik het op grond van waargenome genetiese meerderwaardigheid, met Ariërs (Duitsers en ander Noord-Europeërs) aan die bokant en nie-Europese rasse aan die onderkant.

Een van Hitler se mees berugte beleid wat Swart mense geraak het, was die gedwonge sterilisasie van die sogenaamde "Rhineland Bastards". Hierdie neerhalende term het verwys na gemengde rasse kinders wat gebore is aan Duitse vroue en Afrika-soldate – hoofsaaklik uit Franse koloniale troepe – wat ná die Eerste Wêreldoorlog in die Rynland gestasioneer was. In 1937 het die Nazi-regering die verpligte sterilisasie van hierdie kinders gemagtig om die "besoedeling" van die Duitse genepoel te voorkom.

Swart mense wat in Nazi-Duitsland woon, het ernstige diskriminasie in die gesig gestaar, insluitend uitsluiting van skole, indiensneming en openbare dienste. Alhoewel hulle nie stelselmatig soos Jode uitgemoor is nie, is baie gearresteer, na konsentrasiekampe gestuur of aan mediese eksperimente onderwerp. Afro-Amerikaanse atlete, soos Jesse Owens, het Hitler se ideologie tydens die 1936 Olimpiese Spele in Berlyn verneder deur verskeie goue medaljes te wen, wat die Nazi-begrip van Ariese meerderwaardigheid uitdaag.

Hitler se sienings oor ras is sterk beïnvloed deur 19de en vroeë 20ste-eeuse pseudowetenskaplike teorieë wat eugenetika en die idee van rassuiwerheid bevorder het. Hy het die rassesegregasiebeleide van die Verenigde State en die koloniale praktyke van Europese ryke bewonder, en beskou dit as modelle vir die handhawing van wit oorheersing. Hy het egter probeer om selfs verder te gaan en 'n volksmoordvisie uit te voer waar nie-Ariese volke óf onderwerp óf uitgeroei is.

Die rassebeleid van die Nazi-regime het verwoestende gevolge gehad, wat gelei het tot een van die donkerste tydperke in die menslike geskiedenis. Die volksmoord op Jode, die onderdrukking van Swart mense en die vervolging van ander groepe – soos die Romani, Slawiërs, gestremde individue en politieke andersdenkendes – dien as herinneringe aan die gevare van rassistiese ideologie wanneer dit met politieke mag gekombineer word.

Adolf Hitler se oortuigings oor Jode en Swart mense was manifestasies van sy breër ideologie van rasse-oorheersing. Terwyl Jode die primêre teikens van Nazi-uitwissingsbeleid was, het Swart mense ook gely onder sy regime se rassistiese wette en diskriminasie. Hitler se nalatenskap bly 'n skerp waarskuwing teen rassehaat, wat die katastrofiese gevolge toon van beleid wat deur dwepery en pseudowetenskap gedryf word. Sy ideologie, wat eens tot wêreldwye konflik en massamoord gelei het, dien as 'n les vir toekomstige geslagte oor die noodsaaklikheid om rassisme, antisemitisme en alle vorme van vooroordeel te bekamp.